Achtergrond
Mijn praktijk bestaat nu ruim 25 jaar. Ooit ben ik begonnen in het middelbaar onderwijs als docent bewegingsonderwijs. Ik heb me daarna omgeschoold tot psychomotorisch therapeut. De afgelopen 25 jaar heb ik me verdiept in allerlei nieuwe vormen van therapie en coaching. Ik wordt het meest gevraagd als systeemtherapeut bij complexe zorgprocessen in zorgorganisaties. Ik ben sterk praktijk gericht terwijl ik voor mezelf vooral bezig ben met filosofische vraagstukken over zingeving en vraagstukken op het grensvlak van wetenschap en spiritualiteit. Dit is terug te zien in de keuze en combinaties van methodieken die ik gebruik en combineer.
Ik heb een tweede praktijk gehad rondom chronische pijn en stress.
Visie
Alles draait bij mij om een uitgangspunt. ‘de werkelijkheid is anders dan je denkt’. Als iets niet lukt, of dingen lopen anders dan je wilt, dan ervaar je irritatie, stress en onmacht. Die irritatie of stress hebben feitelijk niets te maken met wat er gebeurt, maar vooral over hoe je er over denkt. Hoe je er mee omgaat wordt bepaald door hoe je ernaar kijkt en wat jij onbewust verwacht en normaal vindt.
Beelden in je hoofd noem ik dat vaak. Achter die beelden zit een manier van denken die maakt dat je geen oplossing ziet, geïrriteerd raakt of misschien zelfs vastloopt.
Of het gaat om activiteiten in de professionele zorgverlening of om persoonlijke ondersteuning het maakt geen wezenlijk verschil. De taal is misschien anders.
Professioneel gesproken spreek ik dan over perceptie en perceptieswitch, mindsets en mindshifting, coaching, supervisie en professionalisering. In de persoonlijke sfeer spreek ik graag over angst en liefde. En in het verlengde daarvan over alleen voelen en je verbonden weten. We noemen dat vervolgens begeleiding en therapie. Het draait steeds om hetzelfde.
Kwaliteit van zorg en gelukkig zijn is afhankelijk van onze eigen onbewuste overtuigingen. Ze belemmeren ons geluk en beperken de kwaliteit van zorg & samenwerking.
Onze overtuigingen bepalen wat we ervaren en nastreven. In hoofdstuk 6 van het boek Beeldcoaching met de titel ‘Loslaten van beelden’ heb ik geprobeerd deze visie te beschrijven voor een aantal van mijn activiteiten in de Zorg. Ik leg aan het eind van dat hoofdstuk ook kort het verband met ons persoonlijk leven. Voor mijzelf is er geen groot verschil tussen wat ik als professional doe en wat ik in mijn eigen leven probeer vorm te geven. Lees ‘Loslaten van beelden’.
Wat goed is voor de ander, kan niet slecht zijn voor jezelf
‘als ik me irriteer, maak ik een vergissing’ is een uitspraak die ik graag hanteer voor mezelf. Irritatie of ongemak is de eerst voelbare ervaring waarin onze persoonlijke opvattingen in strijd zijn met de werkelijkheid. Het geeft de kans om weer een volgende stap te zetten in de ont-wikkeling om uit onze eigen verwikkelingen te stappen van interne overtuigingen. In de kern van de zaak zijn problemen namelijk vergissingen van ons denken.
